بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علی الحسین و علی علی بن الحسین و علی اولاده الحسین و علی اصحاب الحسین

به روایت سید ابن طاووس
خبر شهادت مسلم بن عقیل به آن حضرت رسید شیون و شورشی در میان دختران در گرفت؛عرض کردند:
یابن رسول الله چگونه اعتماد می کنی بر اهل کوفه و حال آنکه ایشان کشتند پسر عمّ تو مسلم بن عقیل و با پدرت آن کردند که مرگ خود را از خدا می طلبید و با برادرت بی وفائی کردند؟!
حضرت اشک از دیده های مبارک ریخت و فرمود:
خدا رحمت کند مسلم بن عقیل را که به روح و رحمت الهی واصل شد؛آنچه بر او بود به جا آورد و باقیست آنچه بر ما است.
و به روایت شیخ مفید
آن حضرت انتظار کشیدند در منزل ثعلبیه تا وقت سحر شد پس به فرزندان و غلامان خود فرمودند:تا آب بسیار برداشتند و کوچ کردند و به منزل زباله تشریف بردند؛ در آنجا خبر  قتل عبدالله بن یقطر که برادر رضاعی آن جناب بود و حضرت او را به عنوان رسالت به نزد اهل کوفه فرستاده بود به آن جناب رسید پس آن جناب گریه کرد و خبر شهادت مسلم و هانی و عبدالله را به اصحاب خود داد و فرمودند:
شیعیان ما دست از یاری ما برداشتند پس هر یک از شما رفتن را دوست می دارد پس برود که بر گردن او بیعتی نیست پس مردم از آن حضرت متفرق شدند حتی آنکه باقی ماند با آن حضرت کسانی که از مدینه به همراه او بودند و قلیلی که در راه به آن حضرت منضم شده بودند.
و این کار را آن سرور کرد به جهت اینکه آن جماعت که به همراه آن جناب می آمدند به این خیال که حضرت در کوفه می آید و امر از برای او مستقر می شود و در دولت و نعمت واقع می شوند؛پس حضرت خواست به آن ها اعلام کند که در این سفر دنیا نیست و جز آخرت در کار نیست.
هم عشق طلب کنی و هم سر خواهی؛آری خواهی ولی میسّر نمی شود.


هان ای مرم،سخنانم را بشنوید و در نبرد با من شتاب نورزیدتا درباره حقی که بر شما دارم سخن بگویم و توضیح دهم که چرا به سوی شما رهسپار شده ام.اگر پس از شنیدن سخنانم،آن ها را پذیرفتید و باور کردید و انصاف دادید،پی خواهید برد برای جنگ با من بهانه ای ندارید.اگر هم آن سخنان را نپذیرفتید،و انصاف ندادید،
سرگذشت نوح را بر آنها بخوان! در آن هنگام که به قوم خود گفت: «اى قوم من! اگر تذکرات من نسبت به آیات الهى، بر شما سنگین (و غیر قابل تحمل) است، (هر کار از دستتان ساخته است بکنید.) من بر خدا توکل کرده‏ام! فکر خود، و قدرت معبودهایتان را جمع کنید؛ سپس هیچ چیز بر شما پوشیده نماند؛ (تمام جوانب کارتان را بنگرید؛) سپس به حیات من پایان دهید، و (لحظه‏اى) مهلتم ندهید! (اما توانایى ندارید!) (71)یونس.
ولى و سرپرست من، خدایى است که این کتاب را نازل کرده؛ و او همه صالحان را سرپرستى مى‏کند. (196)اعراف.
الا لعنة الله علی القوم الظالمین