بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطمةَ و اَبیها و بَعلِِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ المُستَودَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِهِ عِلمُک

فرا رسیدن سالروز تولد اولین مدافع حریم ولایت و اسوه ی زنان با فضیلت، حضرت صدّیقه زهرا سلام الله علیها را به پیشگاه مقدس ولی الله العظم عجل الله تعالی فرجه و الشریف تبریک و به شما عاشقان گرامی تهنیت عرض می کنیم.

إِنّا عَرَضْنَا الأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً. «72/احزاب»
ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهى) را بر آسمانهاو زمین و کوهها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند (و اظهار ناتوانى کردند); امّا انسان آن را بر دوش کشید; او بسیار ستمکار و نادان بود، (چون بر خود ستم کرد و قدر این مقام والا را ندانست).

امانتی که خدای تعالی به آسمانها و زمین و کوهها عرضه کرده است و آن ها زیر بار نرفته اند، و این همان امانت ولایت پیامبر اکرم صلوات الله و سلامه علیه و امیرالمومنین علیه السلام و فاطمه علیها السلام و حسنین علیهم السلام و ائمه بعد از آنان می باشد.
« مفضّل بن عمر» می گوید حضرت صادق سلام الله علیه فرمودند:
خدای تعالی ارواح را دو هزار سال قبل از خلقت بدنها آفرید، و از اوّلین و آخرین، از آدم ابوالبشر تا روز قیامت، شریف ترین، و برترین روحها، ارواح محمّد صلی الله علیه و آله، علی علیه السلام، فاطمه علیها السلام، و حسنین علیهم السلام و ائمه ی نُه گانه از نسل حسین بن علی علیه السلام( یعنی چهارده معصوم علیهم السلام) هستند که خدای تعالی آنان را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کرد، نور چهارده معصوم علیهم السلام همه جا را فرا گرفت و جهانگیر شد، آنگاه از جانب حقّ تبارک و تعالی خطاب آمد که اینانند دوستان و اولیاء من، و اینها هستند حجتهای من بر همه ی مخلوقات من.
( لذا حضرت صدیقّه سلام الله علیها، حجت الله و ولیة الله است به نصّ خود حضرت احدیّت( جَلّت عَظَمته).
هیچیک از آفریدگانم نزد من محبوب تر از آنان نیست، بهشتم را برای دوستان آنها، و آتش دوزخم را برای مخالفین و اذیّت کنندگان آنان آفریده ام، پس ولایتشان امانت من است در نزد مخلوقاتم . . . .
به جز این برگزیدگان من، آیا کیست که بتواند این بار امانت را با تمام سنگینش بر دوش بکشد و یا مدّعی این مقام باشد؟ . . . .
هنگامی که خدای عزّوجلّ آدم و همسرش حوّا را در بهشت ساکن گردانید و آنها به مکان و منزلت چهارده معصوم صلوات الله علیهم نظر افکندند و مشاهده کردند که مقامات آنان اشرف منازل اهل بهشت است عرض کردند:
پروردگارا، این مقام والای چه کسانی است؟
خطاب آمد که سربلند کنید و به ساق عرش من نظر افکنید.
آدم و حوّا، هنگامی که سر به سوی عرش اعلی بلند کردند، مشاهده کردند که نام محمّد صلوات الله و سلامه علیه، علی علیه السلام، فاطمه علیها السلام، حسن علیه السلام، وحسین علیه السلام، و ائمه بعد از آنها با خطّ نور از جانب خدای جبّار بر ساق عرش نوشته شده است، عرض کردند:
پروردگارا، این چه کرامتی است که به این چهارده تن داده ای، و این چه مقام و منزلتی است که به آنان عطا عطا فرموده ای؟
خدایا، سبب چیست که این موجودات در نزد تو شریف ترین و محبوب ترین مخلوقاتند، خدای عزّوجلّ فرمود:
یا آدم، اگر این چهارده تن نبودند، تو و همسرت را نمی آفریدم، اینان خزانه داران علم من و امینان اسرار من هستند.
در ادامه ی روایت پس از اینکه حضرت صادق علیه السلام موضوع ارتکاب ترک اولای آدم و حوّا را شرح می دهد چنین می فرماید:
هنگامی که خدای عژوجلّ اراده فرمود توبه ی آدم و حوّا را قبول کند، جبرئیل نازل شد، و خطاب به آنها چنین گفت:
شما بر نفس خود ستم روا داشتید، اینک از پروردگار خود بخواهید که به حقّ آن نامهائی که بر ساق عرش الهی مشاهده کردید، توبه ی شما را قبول فرماید.
آنگاه آدم و حوّا چنین معروض داشتند:
پروردگارا، از تو درخواست می کنیم، به حق محمّد صلی الله علیه و آله، علی علیه السلام، فاطمه علیها السلام، حسن علیه السلام و حسین علیه السلام و ائمه علیهم السلام که نزد تو از همه گرامی ترند، توبه ی مارا بپذیری و ما را مشمول رحمت خود قرار دهی و بعد از آنکه آدم و حوّا این دعا را خواندند و این توسّل به جای آوردند، خدای تعالی توبه ی آنها قبول فرمود، به درستی که اوست بسیار توبه پذیر و مهربان.
در ادامه ی حدیث، حضرت صادق علیه سلام الله علیه می فرماید:
بعد از این جریان، فرستادگان الهی، در سایه ی ولایت چهارده معصوم علیهم السلام نگهدارنده ی این امانت و معرّف آن بوده اند، و به اوصیاء خود و مخلصین امّت خویش نیز این موضوع را بیان می کردند.
در نتیجه حضرت صدیّقه زهرا سلام الله علیها نیز( ولیّه) انبیا بوده است چنانکه پیغمبر اعظم صلی الله علیه و آله و یازده امام دیگر سلام الله علیهم ولیّ آنها بوده اند، یعنی همه انبیا به خضوع و فروتنی در مقابل این چهارده وجود مقدّس ایمان و اعتقاد داشته اند، چنانکه در بعضی از احادیث آمده است که از جمله ی اعمال امّت حضرت موسی علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام در زمان نبوّت آدن پیامبر، ذکر صلوات بر محمد و آل محمد بوده است، و این خود نشان دهنده ی اعتراف بر ولایت چهارده معصوم علیهم السلام می باشد.
از امام سلام الله علیه سئوال می کنند که منظور از صلوات چیست؟
حضرت می فرماید: صلوات اعتراف به ولایت محمّد و آل محمد است و سپس اضافه می نماید که این ولایت، همان است که خداوند می فرماید:
إِنّا عَرَضْنَا الأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً.«احزاب/72»

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام و اولاده المعصومین علیهم السلام