***بسم الله الرحمن الرحیم***

امام صادق علیه السلام می فرمایند:                                                               
صاحب الامر چنان غیبتی (طولانی) خواهد داشت که چنگ زننده به دینش در آن دوره
همانند کسی است که شاخه خار مغیلان را از بالا به پایین دستش فرو بکشد.

      غروب جمعه رسیده است و باز تنهایی                                                          
غروب، این همه غربت، چرا نمی آیی؟                                                      
                                                   زمین به دور سرم چرخ می زند، پس کی
                                                 تمام می شود این روزهای یلدایی؟
کجاست جاذبه ات آفتاب من؟ خسته است                                                       
شهاب کوچکت از این مدار پیمایی                                                          
                                           کبوترانه دلم را کجا روانه کنم؟
                                            کجاست گنبد آن چشم های مینایی؟

تمام هفته دلم را به جمعه خوش کردم
                           غروب جمعه رسیده است و ... بازتنهایی!