میلاد سبز شهسوار آدینه، متبرک هستی، مرهم انتظار، توصیف عدالت و آزادی، مظهر خالق سرمد، منجی عالم بشریت، بقیة الله الاعظم حضرت مهدی صاحب الزمان روحی و اروحنا العالمین له الفداه برهمه عاشقان منتظر تبریک و شادباش عرض می کنیم.

آقا!
سلام
قربان سرت
ماییم و باز
تمام این شکستگی
چشمهای بارانی
دستهای التماس . . .
سفره مان
تهی است
نان تقوایی ندارد
کوله مان
لبریز گناه
موج موج
عصیان و خطا
غرق شده ایم
 در این بحر ناکجا. . . .

ملزم بودن وجود امام معصوم در زندگی انسان
فایده ی وجود امام در اجرای احکام الهی و بسط ید او در استقرار عدالت و دفع ظلم از ظالم است و به همین دلیل است که شیعه وجود امام را لازم دانسته اند و امام را معصوم شمرده اند؛
زیرا شخص جائز الخطا ممکن است در اجرای حکم و عدالت به راه خطاب رود و مردم در حیرت و ضلالت بیفتند و آن غرض که از وجود امام مطلوب بود حاصل نشود.
حال اگر امام منصوص و منصوب از جانب خدا مبسوط الید نباشد و علاوه بر آن، غایب و از انظار مردم مستور باشد چه نفعی بر وجود او مترتب است؟
و از این رو ادله ای که شیعه برای اثبات وجوب نصب امام آورده اند نیز معنی خود را از دست می دهد.
پاسخ این سئوال و اعتراض آن است که در رابطه ی میان خدا و بشر اموری بر خداوند واجب است که از راه لطف باید در حق بندگان انجام دهد و اموری هم بر بندگان لازم و واجب است تا در نتیجه استقرار این رابطه کار اجتماع نظام پذیرد.
امام لطفی است از خداوند بر اجتماع تا مردم در اثر حسن سیاست او در رفاه و آسایش و عدالت زندگی کنند و خداوند چنین لطفی را در حق مردم کرده و چنین امامی را تعیین فرموده است.
حال نوبه ی مردم است که قدر این لطف را بدانند و از او اطاعت کنند و اگر نکنند و بر عکس، او را تهدید و تخویف کنند تکلیف خود را انجام نداده اند و این را دیگر به خدا نمی توان نسبت داد.
به همین جهت است که علمای شیعه گفته اند:
« وُجودُهُ لطفٌ و تَصَرّفُه لطفٌ آخَرُ عَدَمِه منّا»
{وجود امام لطفی است از جانب خدا و تصرف او در حکومت و سیاست لطف دیگری است از خدا و اگر این لطف حاصل نشود تقصیر متوجه ماست.}

حضرت مهدی علیه السلام در منابع اهل سنت
الف) در صحیح ترمذی، از صحاح معتبر اهل سنت آمده: پیامبر صلوات الله و سلامه علیه فرمود:
« دنیا سپری نخواهد شد تا این که مردی از اهل بیت من که نامش، نام من است، بر عرب کومت کند.»
ب) در سنن ابن داوود، دیگر کتاب حدیث معتبر اهل سنت از قول پیامبر صلی الله علیه و آله آمده است:
« اگر عالم جز روزی باقی نمانده باشد، خداوند مردی از اهل بیت مرا بر خواهد انگیخت تا دنیا را پز از عدل و داد کند؛ چنان که از ستم پر شده است.»
ج)در کتاب البیان فی اخبار صاحب الزمان، از کتاب های علمای شافعی مذهب، باز هم از قول پیامبر صلی الله علیه و آله نقل شده است:
« مهدی موعود از عترت من و اولاد فاطمه سلام الله علیها است.»
د) شیخ محمد عبده، عالم اهل سنت و از روشنفکران معاصر می گوید:
« خاص و عالم می دانند که در اخبار و احادیث، ضمن شمرده شدن نشانه های قیامت، آمده است مردی از اهل بیت پیامبر صلوات الله و سلامه علیه خروج می کند که نام او مهدی است. او زمین را پس از آنکه از جور و بیداد آکنده باشد، از عدل و داد آکنده می سازد.»

شب گرانقدر نیمه ی شعبان المعظم
پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله و سلم فرمودند:
در شب نیمه‌ی شعبان روزی‌ها تقسیم می‌شود و عمر مردم معین می‌گردد و روندگان به حج نامشان نوشته می‌شود و خدای تعالی در خلق خود افراد بیشماری را می‌آمرزد.
امام باقر علیه السلام فرمودند:
شب نیمه‌ی شعبان بعد از لیله القدر، برترین شب‌هاست. خداوند در آن شب فضل خود را به بندگان عطا می‌فرماید و ایشان را به کرم خویش می‌آمرزد. پس در تقرب جستن به سوی خدای تعالی کوشش کنیدزیرا خداوند به ذات مقدسش قسم یاد فرموده است که هیچ سائلی را در آن شب از درگاه خود دست خالی برنگرداند مادامی که خواسته‌ی او معصیت نباشد و خداوند آن شب را به ما اختصاص داده است. پس در دعا و ثنا بر خدای تعالی در آن شب کوشش نمایید.

اعمال امشب
بزرگواران عنایت داشته باشند در این شب گرانقدر دعاهای بسیاری وارد شده است هم در مفاتیح الجنان و هم در کتب معتبره دیگر؛ دعایی که در این شب بزرگ خوانده می شود بدین شرح ذکر شده است:
هر کس در شب نیمه‌ی شعبان 21 مرتبه این دعا را مابین نماز مغرب و عشاء، قبل از آنکه سخنی بگوید بخواند، تا شب نیمه‌ی شعبان سال بعد به فرمان خدا، هیچ مکروهی به او نرسد و اگر عمر او تمام شده باشد، خداوند عمر دوباره به او کرامت فرماید.
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم انک علیم حلیم ذو اناة و لا طاقة لنا بحکمک یا الله یا الله یا الله، الامان الامان الامان من الطاعون و الوباء و موت الفجأة و سوء القضاء و شماتة الاعداء، ربنا اکشف عنّا العذاب انا موقنون برحمتک یا ارحم الراحمین.
(از کتاب عنوان الکلام مرحوم ملا محمدباقر فشارکی ص 210)
و همچنین تلاوت سوره ی مبارکه ی یس
هر کس در شب نیمه‌ی شعبان سه مرتبه سوره‌ی یاسین را بخواند، مرتبه‌ی اول به نیت طول عمر، مرتبه‌ی دوم به نیت توانگری و مرتبه‌ی سوم به نیت دفع بلیات، در آن سال از آفات و فقر در امان می‌ماند و عمر او طولانی می‌گردد.
در هر مرتبه دعای زیر را با تضرّع بخواند:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللهم یا ذَالمنِّ لا یُمَنُّ علیک یا ذالطَّولِ لا اله الا انت، انت ظهرُ اللاجین و جارُ المستجیرین و امان الخائفین اِن کُنتُ شقیّاً محروماً مُقْتِراً فی الرزق، فامحُ فی امِّ الکتاب شقاوتی و حرمانی و اقتارِ رزقی و اثبتنی عندک مرزوقاً موفِّقاً للخیراتِ، فانک قُلتَ فی کتابکَ المنزل یمحواللهُ ما یشاءُ و عندهُ امُّ الکتابِ.

ای کاش همین جمعه که در پیش روی ماست، جمعه ی دیدار یار باشد!
یا رب الحسین اشف صدر الحسین بظهور الحجه

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام و اولاده المعصومین علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم
اللّهُمَّ صَلِّ عَلی فاطمةَ و اَبیها و بَعلِِها وَ بَنیها وَ السِّرِّ المُستَودَعِ فیها بِعَدَدِ ما اَحاطَ بِهِ عِلمُک

فرا رسیدن سالروز تولد اولین مدافع حریم ولایت و اسوه ی زنان با فضیلت، حضرت صدّیقه زهرا سلام الله علیها را به پیشگاه مقدس ولی الله العظم عجل الله تعالی فرجه و الشریف تبریک و به شما عاشقان گرامی تهنیت عرض می کنیم.

إِنّا عَرَضْنَا الأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً. «72/احزاب»
ما امانت (تعهد، تکلیف، و ولایت الهى) را بر آسمانهاو زمین و کوهها عرضه داشتیم، آنها از حمل آن سر برتافتند، و از آن هراسیدند (و اظهار ناتوانى کردند); امّا انسان آن را بر دوش کشید; او بسیار ستمکار و نادان بود، (چون بر خود ستم کرد و قدر این مقام والا را ندانست).

امانتی که خدای تعالی به آسمانها و زمین و کوهها عرضه کرده است و آن ها زیر بار نرفته اند، و این همان امانت ولایت پیامبر اکرم صلوات الله و سلامه علیه و امیرالمومنین علیه السلام و فاطمه علیها السلام و حسنین علیهم السلام و ائمه بعد از آنان می باشد.
« مفضّل بن عمر» می گوید حضرت صادق سلام الله علیه فرمودند:
خدای تعالی ارواح را دو هزار سال قبل از خلقت بدنها آفرید، و از اوّلین و آخرین، از آدم ابوالبشر تا روز قیامت، شریف ترین، و برترین روحها، ارواح محمّد صلی الله علیه و آله، علی علیه السلام، فاطمه علیها السلام، و حسنین علیهم السلام و ائمه ی نُه گانه از نسل حسین بن علی علیه السلام( یعنی چهارده معصوم علیهم السلام) هستند که خدای تعالی آنان را بر آسمانها و زمین و کوهها عرضه کرد، نور چهارده معصوم علیهم السلام همه جا را فرا گرفت و جهانگیر شد، آنگاه از جانب حقّ تبارک و تعالی خطاب آمد که اینانند دوستان و اولیاء من، و اینها هستند حجتهای من بر همه ی مخلوقات من.
( لذا حضرت صدیقّه سلام الله علیها، حجت الله و ولیة الله است به نصّ خود حضرت احدیّت( جَلّت عَظَمته).
هیچیک از آفریدگانم نزد من محبوب تر از آنان نیست، بهشتم را برای دوستان آنها، و آتش دوزخم را برای مخالفین و اذیّت کنندگان آنان آفریده ام، پس ولایتشان امانت من است در نزد مخلوقاتم . . . .
به جز این برگزیدگان من، آیا کیست که بتواند این بار امانت را با تمام سنگینش بر دوش بکشد و یا مدّعی این مقام باشد؟ . . . .
هنگامی که خدای عزّوجلّ آدم و همسرش حوّا را در بهشت ساکن گردانید و آنها به مکان و منزلت چهارده معصوم صلوات الله علیهم نظر افکندند و مشاهده کردند که مقامات آنان اشرف منازل اهل بهشت است عرض کردند:
پروردگارا، این مقام والای چه کسانی است؟
خطاب آمد که سربلند کنید و به ساق عرش من نظر افکنید.
آدم و حوّا، هنگامی که سر به سوی عرش اعلی بلند کردند، مشاهده کردند که نام محمّد صلوات الله و سلامه علیه، علی علیه السلام، فاطمه علیها السلام، حسن علیه السلام، وحسین علیه السلام، و ائمه بعد از آنها با خطّ نور از جانب خدای جبّار بر ساق عرش نوشته شده است، عرض کردند:
پروردگارا، این چه کرامتی است که به این چهارده تن داده ای، و این چه مقام و منزلتی است که به آنان عطا عطا فرموده ای؟
خدایا، سبب چیست که این موجودات در نزد تو شریف ترین و محبوب ترین مخلوقاتند، خدای عزّوجلّ فرمود:
یا آدم، اگر این چهارده تن نبودند، تو و همسرت را نمی آفریدم، اینان خزانه داران علم من و امینان اسرار من هستند.
در ادامه ی روایت پس از اینکه حضرت صادق علیه السلام موضوع ارتکاب ترک اولای آدم و حوّا را شرح می دهد چنین می فرماید:
هنگامی که خدای عژوجلّ اراده فرمود توبه ی آدم و حوّا را قبول کند، جبرئیل نازل شد، و خطاب به آنها چنین گفت:
شما بر نفس خود ستم روا داشتید، اینک از پروردگار خود بخواهید که به حقّ آن نامهائی که بر ساق عرش الهی مشاهده کردید، توبه ی شما را قبول فرماید.
آنگاه آدم و حوّا چنین معروض داشتند:
پروردگارا، از تو درخواست می کنیم، به حق محمّد صلی الله علیه و آله، علی علیه السلام، فاطمه علیها السلام، حسن علیه السلام و حسین علیه السلام و ائمه علیهم السلام که نزد تو از همه گرامی ترند، توبه ی مارا بپذیری و ما را مشمول رحمت خود قرار دهی و بعد از آنکه آدم و حوّا این دعا را خواندند و این توسّل به جای آوردند، خدای تعالی توبه ی آنها قبول فرمود، به درستی که اوست بسیار توبه پذیر و مهربان.
در ادامه ی حدیث، حضرت صادق علیه سلام الله علیه می فرماید:
بعد از این جریان، فرستادگان الهی، در سایه ی ولایت چهارده معصوم علیهم السلام نگهدارنده ی این امانت و معرّف آن بوده اند، و به اوصیاء خود و مخلصین امّت خویش نیز این موضوع را بیان می کردند.
در نتیجه حضرت صدیّقه زهرا سلام الله علیها نیز( ولیّه) انبیا بوده است چنانکه پیغمبر اعظم صلی الله علیه و آله و یازده امام دیگر سلام الله علیهم ولیّ آنها بوده اند، یعنی همه انبیا به خضوع و فروتنی در مقابل این چهارده وجود مقدّس ایمان و اعتقاد داشته اند، چنانکه در بعضی از احادیث آمده است که از جمله ی اعمال امّت حضرت موسی علیه السلام و حضرت عیسی علیه السلام در زمان نبوّت آدن پیامبر، ذکر صلوات بر محمد و آل محمد بوده است، و این خود نشان دهنده ی اعتراف بر ولایت چهارده معصوم علیهم السلام می باشد.
از امام سلام الله علیه سئوال می کنند که منظور از صلوات چیست؟
حضرت می فرماید: صلوات اعتراف به ولایت محمّد و آل محمد است و سپس اضافه می نماید که این ولایت، همان است که خداوند می فرماید:
إِنّا عَرَضْنَا الأَمانَةَ عَلَى السَّماواتِ وَ الأَرْضِ وَ الْجِبالِ فَأَبَیْنَ أَنْ یَحْمِلْنَها وَ أَشْفَقْنَ مِنْها وَ حَمَلَهَا الإِنْسانُ إِنَّهُ کانَ ظَلُوماً جَهُولاً.«احزاب/72»

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة مولانا امیرالمومنین علی علیه السلام و اولاده المعصومین علیهم السلام