بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیکم یا اهل بیت النبوة
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم و العن اعدائهم اجمعین

پاسدار ولایت در خاندان عصمت و طهارت
حضرت معصومه سلام الله علیها تنها خواهر تنی امام رضا علیه السلام در میان 19دختر و 17پسر امام موسی کاظم علیه السلام بودند.
ایشان در محضر پدر و برادر بزرگوار خود از تربیت ویژه ای برخوردار بودند که همین امر باعث شد در میان دیگر خواهرانشان دارای مقام و شأن والایی گردد؛ در روایات های بسیاری درباره مقام بالای ایشان نکاتی آمده است.
قبل از تولد امام موسی کاظم علیه السلام،حضرت جعفر صادق علیه السلام از وجود حضرت معصومه سلام الله علیها خبر داده و می فرماید که یکی از فرزندان من به نام فاطمه دختر موسی در شهر قم از دنیا می رود که هر کس آرامگاه ایشان را زیارت کند، بهشت بر او واجب می شود.
حضرت معصومه سلام الله علیها را زیارت کنید در حالی که عارف به حق او باشید؛
بدین معنا که ایشان دارای جایگاهی والاست که از نگاه معصوم، حقی دارد و باید آن حق را شناخت، همچنان که حق حجت های الهی را باید شناخت.

هجرت کریمه ی اهل بیت علیهم السلام به بهانه دیدار و...
این هجرت صرفا برای دیدار نبود، بلکه برای رهایی از جو حاکم بود زیرا شیعیانی که در مدینه زندگی می کردند، در معرض خطر بودند و زمانی که از ولایتعهدی امام رضا علیه السلام با خبر شدند، برای رهایی از این وضع خفقان آور، تصمیم هجرت به مرو را گرفتند؛ لذا حضرت شاهچراغ احمد بن موسی با سه هزار نفر تا شیراز آمدند اما به دستور مأمون(لعنة الله علیه) بسیاری از آنان کشته شدند، اما حضرت رضا علیه السلام برای حضرت معصومه سلام الله علیها نامه ای نوشتند که به محض رسیدن این نامه، به سوی مرو هجرت هجرت کن؛ ایشان با بیست و سه نفر از برادران و برادرزادگان و کنیزانشان حرکت کرده و تا ساوه آمدند و در آنجا به دستورمأمون(لعنة الله علیه)، به آنان حمله شد که فقط خضرت معصومه سلام الله علیها از این کاروان زنده ماندند.
در تاریخ این مسأله روشن نیست که ایشان بر اثر مسموم شدن فوت کردند یا بر اثر مشاهده مرگ عزیزان در مقابل دیدگانشان. این بانوی مکرمه از مکان فوت خود با خبر بودند و خود را به قم رساندند. ایشان در روز 23 ریبع الاول وارد قم شد و پس از 17 روز اقامت(10 ربیع الثانی) در این شهر وفات یافتند.

آثار هجرت حضرت معصومه سلام الله علیها
دوازده قرن است در جوار آرامگاه ایشان محدثان، مورخان و راویان احادیث اهل بیت علیهم السلام گرد آمده و از آموزه های این بانوی بزرگ بهره می برند؛
در حدیثی از امام صادق علیه السلم روایت شده است که ایشان فرمودند:
روزی می رسد که علوم و معارف اهل بیت علیهم السلام از قم به تمام دنیا منتشر می شود.
زمانی که ملاصدرا در کهک قم ساکن بود، هر وقت در مسأله با مشکلی مواجه می شد، با پای پیاده به آرامگاه حضرت معصومه سلام الله علیها مشرف می شد و پاسخ سئوالهای خو را با آرامشی که از آن زیارت کسب می کرد، می یافت.

و معصومه معصومه است. فاطمه، کریمه اهل بیت، کوثر کویر و قبله همه دل هاى شیفته ولایت، آشناى دور و نزدیک و بزرگ و کوچک. دختر هفتمین و خواهر هشتمین خورشید ولایت، زیارتش بهانه نمى خواهد که حرمش خانه محبان است و حریمش کعبه عاشقان. و عشق عشق است مسلمانى و زندیقى نیست. آنان که هر روز جرعه جرعه «اکسیر ولایت» را از جام مشبک هاى ضریحش مى نوشند دورى او را نمى توانند تحمل کنند در جوارش سکنا مى گزینند تا جان هاى عطشناک و کویرى خود را از محبت او سیراب کنند. خدا کند قدر این بانو را بدانیم.

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة مولانا امیر المومنین علی علیه السلام و اولاده المعصومین علیهم السلام

بسم الله الرحمن الرحیم
السلام علیکم یا اهل بیت النبوة

« کونوا دعاة النّاس بغیر السنتکم »
{مردم را با غیر زبانتان-با رفتار و عملتان- به دین و اسلام دعوت کنید.}


( ازامام صادق علیه السلام روایت است که فرمودند:)
« همانا خداوند عزّوجلّ اسلام را به عنوان دین برای شما پسندید پس این دین را با سخاوت و خوش خُلقی همراهی و یاری نیکو کنید.»

( امام صادق علیه السلام فرمود: امیر المومنین علیه السلام می فرمود:)
«با تفکر نمودن،قلب خود را آگاه کن و شبانگاه پهلوی خود را از بستر خواب دور گردان و تقوای خداوند که پروردگار توست را پیشه ساز.»

(حسن صیقل گوید:از امام صادق علیه السلام درباره ی آنچه که مردم روایت می کنند که:«ساعتی تفکّر از قیام یک شب بهتر است»؛ پرسیدم که چگونه باید تفکّر کند؟)
فرمودند:«به ویرانه یا خانه گذر کند و بگوید:
کجایند ساکنان تو؟ کجایند سازندگان تو؟ تو را چه شده چرا سخن نمی گویی؟»
مناظره امام صادق علیه السلام با عبدالله دیصانی
عبدالله دیصانی که به خدا اعتقاد نداشت به خانه ی امام صادق علیه السلام رفت، اجازه خواست و داخل شد و نشست و عرض کرد:
ای جعفر بن محمد! مرا به معبودم دلالت کن.
امام فرمودند: نامت چیست؟
دیصانی هیچ نگفت و برخاست و بیرون آمد! دوستانش چون از جریان آگاه شدند گفتند:
چرا نام خود را نگفتی؟
گفت: اگر می گفتم نامم«عبدالله» است بی تردید می گفت این کیست که تو عبد و بنده ی اویی؟
گفتند: بازگرد و از او بخواه تو را به خدا دلالت کند و از نامت سئوال نکند.
دیصانی بازگشت و به امام عرض کرد:
مرا به معبودم دلالت کن و از نامم نیز نپرس!
امام فرمود: بنشین!
فرزند کوچک امام تخم مرغی در دست داشت و با آن بازی می کرد، امام تخم مرغ را از او گرفت، و فرمود:ای دیصانی!
این حصاری سر بسته است که پوستی محکم دارد، و در زیر پوست محکم باز پوسته ای نازک است، و درون پوسته نازک، طلائی محلول و نقره ای مذاب است که هیچیک با دیگری مخلوط نمی شود، و بر همین حالت باقی است نه چیزی که سلامت بخش است از درونش بیرون می آید که خبر از سلامتش بدهد و نه چیزی که فاسد کننده ی آن باشد به درونش راه دارد که ما را از فساد درونش آگاه سازد، هیچ معلوم نیست برای آفرینش جنس نر یا ماده است، و در این حالت شکافته می شود و رنگ های طاووسی از آن بیرون می آید، آیا برای آن( با این همه شگفتی) هیچ مدبر و خالقی قائل نیستی؟
دیصانی به فکر فرو رفت و مدتی ساکت ماند، و سر انجام سر بر داشت و گفت:
گواهی می دهم که خدائی جز الله نیست که یکتاست و شریکی ندارد، و گواهی می دهم که محمد بنده و فرستاده ی اوست، و گواهی می دهم که شما امام و حجت بر خلایق هستید، و من از گذشته ی خویش پشیمان و تائبم.

الحمدلله الذی جعلنا من المتمسکین بولایة مولانا امیر المومنین علی علیه السلام و اولاده المعصومین علیهم السلام